ผู้เดียว

เราคัดลอก เราฉกฉวย เราดัดแปลง เราจึงมีชีวิต!!!
" หากชีวิตคือการหยิบยืมเรื่องราวจากผู้อื่นมาต่อยอดชีวิตเราออกไป นำมาทำสำเนา หรือดัดแปลงจนเป็นของเรา และสุดท้ายก็ส่งต่อกันไปผ่านมือกันครั้งแล้วครั้งเล่า แล้วจะหลงเหลือสิ่งใดที่เป็นของเรา... แต่เพียงผู้เดียว"

นักแสดง : อภิชัย ตระกูลเผด็จไกร (วงดนตรี Greasy Café), ปริญญา งามวงศ์วาน
ผู้ควบคุมการผลิต : คงเดช จาตุรันต์รัศมี และ โสฬส สุขุม
ผู้กำกับภาพยนตร์ : คงเดช จาตุรันต์รัศมี
ผู้กำกับภาพ : ม.ร.ว. อัมพรพล ยุค กำกับศิลป์ ราสิเกตุ สุขกาล

ช่างทำกุญแจ ที่ไม่เคยใสใจกับการใช้ชีวิตและยังคงไม่เคยพบเจอกับความรัก อย่าง เล็ก กับหนุ่มร้านขายหนังสือแผงลอย ที่กำลังจะโดนไล่ออกจากงาน ซึ่งมีความหลัง กับเพลงที่เกิดขึ้นในรักแรกสมัยมหาวิทยาลัย อย่าง ก้อง เค้าทั้งสองตัดสินใจ ค่อย ๆ เปิดประตูเข้าไปตามห้องต่าง ๆ ในเวลากลางวันที่คนออกไปทำงาน เค้าทั้งสอง รื้อค้นชีวิต ความลับ ข้าวของต่าง ๆ จนมาพบกับห้อง ๆ หนึ่งซึ่งเป็นความลับของความรักที่ไม่อาจเปิดเผย

เล็ก รู้สึกตัวอีกทีภายในโรงพยาบาลที่ทุกคนต่างเรียกเค้าว่า ก้อง เค้า ใช้ชีวิตพักฟื้นภายในโรงพยาบาล บ่อยครั้งที่แอบขึ้นไปสูบบุหรี่และพบเจอเพื่อนใหม่ อ้อย หญิงสาวผู้ชอบสูดดมกระป๋องเหล็ก เพียงเพื่อจะนำพาให้เธอได้ย้อนกลับสู่ความรู้สึกเก่า ๆ นั้นอีกครั้ง ทั้งคู่อยู่บนดาดฟ้าพูดคุยมองดูฝูงนกยูงในวันสุดท้ายก่อนที่เล็ก จะออกจากโรงพยาบาล

เล็ก รอจนไม่มีใครอยู่เค้าเริ่มต้นการค้นห้องอีกครั้งซึ่งครั้งนี้เป็น ห้องของ ก้อง ซึ่งทำให้เล็กรับรู้ถึงความรู้สึกและความเป็นตัวตนของก้อง ซึ่งมันนำพามาสู่ตัวเขา จนทำให้วันหนึ่งเล็กได้พบกับ นางในฝัน (หญิงสาวถือร่มสีขาว เสื้อสีชมพู) เหมือนกับที่ ก้องเคยบอกเล่าความรู้สึกในบทเพลงเพียงแต่ครั้งนี้ไม่มี ก้อง อยู่ที่นี่

เราคัดลอกบางส่วนของชีวิตคนอื่นได้
แต่สุดท้ายคนที่กำหนดชีวิตของเรา
ก็คือตัวเราเอง

แต่เพียงผู้เดียว ( P-047 )
youtube เครดิตผู้อัพ anandevilnot